Bir çoban yaşardı dağların en tepesinde.
Aşıktı doğaya Rabbimin yarattığı herşeye.
Yanık türküler çalardı kavalıyla sevgiliye.
Akardı gözyaşları, aldırmaz çalardı yine.
Aşıktı köyün en güzel kızına, deliler gibi.
Yanıyordu için için, aklında hep sevdiği.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
