Çobana Mektup Şiiri - Çetin Kılınçarslan

Mendile süt sağarken, sızdırmazsın bir damla
Çoban sende ki hali, biliyoruz bin yıldır
Hüsniyeti kaybettik, aranırız biz gamla
Feyzinle; feyzlenmeyi, diliyoruz bin yıldır

Yaradan'la aranda, beyaz bulut, gök kubbe
Yüreğinde yeşermiş, Hak'kın serptiği habbe
Sana özenir halde, irfan ehli her cübbe
Çeresizlik hükümran, gülüyoruz bin yıldır

Acıyorsan bizlere, acımakta haklısın
Bizler; kulun gönlün de, sen; Hüda'da saklısın
Emanetin erbabı, her bekçiden farklısın
Sana gıpta ederek, soluyoruz bin yıldır

Hilkâtında saflık var, tercümandır kavalın
Hakikat erisin sen, duyulmadı mavalın
Harami ganimeti, hiç görmedi çuvalın
İsmimizi biz senden, siliyoruz bin yıldır

Altunun kıymetini, arif olanlar anlar
Kıymet ifade etmez, konuksuz sırça hanlar
Seni dertli sanırmış, us olmayan izanlar
Asaletinden dersler, alıyoruz bin yıldır

Gayretimiz nafile, yetişilmiyor sana
Ağustos'da iz sürer, dona kalırız dona
Heba etmiş şu ömrü, gelmişiz bak en sona
Hep bu yüzden sınıfta, kalıyoruz bin yıldır

Bozulmaksa dileğin, in aşağı düzlere
Hadi sen de revan ol, yalan yanlış izlere
Hazırlıksız yakalan, bizim gibi güzlere
Hile dehlizlerinde, ölüyoruz bin yıldır

Sen daima böyle kal, pak mizaçlı anıtsın
'Bir hırka, bir lokma' ile doymuş ruha kanıtsın
Kavalının sesinde; sevdan seni tanıtsın
Dinler iken gözlerden, salıyoruz bin yıldır

Seni özün tanıtır, tarih boyu bu böyle
İnsan bozulmaz mı hiç, hayret ettik tüm köyle
Nasıl adam olunur, Allah için net söyle
Nerde beleş bulursak, dalıyoruz bin yıldır