Çobanın elinde sopası gider…
Ruhunda hep hüzün, kalbinde keder,
“Lâ ilâhe illallâh !” var dilinde,
Koyunları sayısınca zikreder !
Çobanın sarığı dövme keçeden,
Kırlara vurur sürüyü geceden,
Yıldızlara bakıp tefekkür eder,
Ol, Kur’an okur heceden heceden!
20 Çobanın çarığı sağlam deriden,
Gıybet etmez ileriden –geriden,
Kalbi temiz Rabbe-Resûl’e bağlı,
İbadeti tam, korkmaz cin-periden!
Çobanın kavalı sızlar ve inler,
Bu sesi yakarış sayar tüm dinler,
Ruhu ilâhî aşkla yanık herkes ,
Hayrandır: insanlar-melekler-cinler!
Çobanın ruhu arınmış kirinden,
Tefekkür ederek derinden derinden,
OYTAN Muammer muhabbet bekler,
Çoban kılığındaki gönül erinden!
Kayıt Tarihi : 31.1.2018 00:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!