Çoban Çocuk! .. Şiiri - Ahmet Emer

Saçın başın elin yüzün tertemiz,
donun gömleğin lekesiz, ayağında lastik ayakkabıların...
Eksik olan ne yavrum?
Bak ak keçi yalıyor elini, öpüyor avucunu; kara keçi yanaklarını sürüyor yalvarırcasına!
Kalk diyorlar durma öyle!
Ötekiler merakla izliyor seni!
Belli ki bir derdin var!
Söyle ne derdin var?
Karnın mı aç?
Susadın mı?
Kim kırdı seni böyle kimler? ! .
Kimlere kırıldın da düştün yaşamdan? !
Arkadaşın mı yok?
Sırdaşın mı yok?
Kimse sevmiyor mu sanırsın seni?
Bizler varız ya işte! ..
Kalk gidelim dağlara, bayırlara;
Seranı dostluk şarkıları söyleyen kuyumuzun yalağından yaşam suyu içir bize!
Oğlaklar götlesin / zıp zıp zıplasın, ekeler meelesin, tekeler izlesin kalk sürüyü topla!
Burunlarımıza sam yeli değsin, sızlatsın burun direklerimizi poyraz;
kalk çocuk çoban, kalk çocuk kalk.
Ne de çok andırıyorsun Özgürüm' ü? ! .
Sana bu duruş yakışmıyor.
Koyma elini yanağına, dayama şakağını avucuna kalk.
Çatma öyle kaşlarını.
Kurban olurum o gözlerinden dökülen incilere kalk.
Hele bir silkin!
Bir doğrul, çık karamsarlıktan!
Kalk yarın bu günden daha güzel olacak.
Yarınlarda güleceksin kalk.