Çoban Bey Şiiri - Cahit Konut

Senin şu sürüde acayiplik var,
Oğlak- kuzu tokuşmuyor çoban bey.
Teke- keçilere, toklu-koyuna,
Tatlı- tatlı bakışmıyor çoban bey.

Eline almışsın meşe sopayı,
Dağdan, dağa del’edersin körpeyi.
En öne katmışsın kara sıpayı,
Bu davara yakışmıyor çoban bey.

Göğ kısırlar ayaklanır kaç daldan,
Ağ koç medet umar eski ağıldan.
Boz beygir de koşar amma düz yoldan,
Gevşek nallar sıkışmıyor çoban bey.

Develer kendini dev mi sanıyor?
Koc’öküzler küşne deyi yanıyor.
İnekler de tosunlara biniyor,
Buzağıyla kokuşmuyor çoban bey.

Katırın kârıdır tekme sallamak,
Adet olmuş her gün köpek yallamak.
KARAC’OZAN; ister, yurdu kollamak,
Atlar yorgun, akışmıyor çoban bey.

23 Aralık 1978 GÖLBAŞI