Çoban Şiiri - Aşık Osman Feymani

İlkbaharı müjdelemiş her çiçek,
Yordurmuş düşünü, hayıra çoban.
Hazırlık var, yaylasına göçecek,
Koyunu kuzudan, ayıra çoban.

Cemre düşmüş, çayır çimen yürümüş,
Koyakları, bir boz duman bürümüş,
Gün vurmuş, yamacın karı erimiş,
Salmış sürüleri, çayıra çoban.

Bizim dağlar; yüce, serin, havalı,
Soğuk pınarları, derde devalı,
Sermiş kebesini, çekmiş kavalı,
Yan gelmiş, yaslanmış bayıra çoban.

Sevdâlanmış, ağasının kızına,
Can dayanmaz; cilvesine, nazına,
Feymânî de, derdin döker sazına,
Mevlâm, âşıkları kayıra çoban.