Sanırım ak düşeli çok olmuştur saçlarının kumral rengine.Çok olmuştur gözlerin bana baktığı gibi bakmayalı kimselere.
Nasılda çabuk geçmiş gençliğimizin aydınlıkları.Bilmeden sırt sırta vermiş yanlızlıklara gebe büyüttüğümüz gençliğimiz ve onun yitirdiğimiz tılsımı.Şimdi senden ömrüme yadigar ne var ne yoksa payıma düşen yanlızlığımla harmanlayıp,hepsini derleyip toparlayıp gönlümün ortasına seni çakıp yaşıyorum sevgili.
Halbuki ne zor başlamıştı çok kolay biten sevdamız.Giderken gözlerini bıraktığın ömrüm tüm yalanların doğruları aştığı bir yerde şimdi.Senden çok uzaklarda seni içinden çıkartmadan yaşayan ömrüm özüne çok yabancı hallerde şimdi.Acının kan kardeşi yüreğim,içimi eriten göz yaşlarım,sonunda hiç bir şeye yoramadığım senli rüyalarım,bin pişmanlıklarımla ömrüm senin hiç tanımadığın bir suret şimdi.
Yaşadığımızı ademoğlu için anlamak zor.Anlatmaya çalışıyorum,yazıyorum.Herkes bilsin istiyorum.Anlayan,anlamayan herkes benim asırlık sevdamı dinlesin istiyorum.Bunun içindirki yıllardır susan dilimin yerine kalemi konuşturuyorum.Ama olmuyor.Eksik kalıyor sevgili yetemiyorum.Seni anlatacak,bizi anlatacak değerince söz bulamıyorum.
Zaten yaşadığımızın tarifini ben bile her gün değiştiriyorum.yanlızca tekrar tekrar emin oluyorumki biten günün zamanında.Sana benim kadar seven hayal,bana senin gibi yar bir daha sunulmayacak.
Sakın üzmesin seni bu harfle,bu kalem.Ömrüme emanet gölerinin anlattıklarıdır kalemin ucundakiler.Ömrüme emanet sevdamın tarihidir kağıttaki harfler.
Neler neler anlamsız kalıyor içimdeki duygunun yanında.Kimler kimler sığlaşıyor bunca kalabalıkta.Ve bize rağmen halen deli dönen dünyada,ne duygular bilmeden,hiç denemeden eksik kalıyor tükettiğimiz her günün ardında.
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
