Çizgilerin içindeyken Şiiri - Cevat Çeştepe

/İstasyondan kalkan son treni izliyordum., bir kış akşamıydım.,
kendi bulutlarımla yüreğim ıslak., yağmur sancısı gözyaşıydım…/
. ,
Sabahın ilk saatlerinde . . .
bir topaç dönerek girince., sek-sek oyununda çizgilerin içine
ilk isyan çığlığı işte o an patlar., ‘hey- oyunu bozuyorsun’ diye...
---nerede şimdi o topaç., kaç asfaltla kaplandı o çizgilerin üstü
bir gizli hazine de saklıdır., her birinin ayrı-ayrı yazılı günlüğü---
. ,
Güneş tepeye çıktığında . . .
her kitabın ortasında ya bir kuru çiçek ya da bir kurşun deliği
yarınlara ulaştırmayan ölümler ve yarıda bırakılmış aşklar gizli…
---ama her şeye rağmen bir tat kalmışsa gün ortası damaklarda
her biri birer yanından ve aynı anda dişlenen elmaların hatırına---
. ,
Akşamın soğuk alacasında. . .
bir kampana çalar ve başlar., uğurlanmaya açık bütün gidişler
en soğuk mevsimin habercisidir., geride kalan sessiz sesler…
---sadece bir an düşünülür., ‘ben bu kapıdan nasıl çıkarım’ diye
sonra yavaşça yürünür., ilk adımında bin yalnızlık saklı geceye---
. ,
/Kış akşamıydım., istasyondan kalkan trenin ardından bakıyordum.,
sırasının gelmesini bekleyen., tarifesiz bir seferin yolcusuydum.,../
.
.
Cevat Çeştepe -2011/2022
“Tarifesiz sefer yolcuları”