Çizgiler Şiiri - Bülent Öntaş

Gönderdiğin fotoğrafların ağıdını söylüyordu şarkılar
gökyüzünün bulutlara ettiği ahını...
Gecenin suskunluğu nicedir böyle, zifirde kayboluyor çizgiler
derdiğimiz saçlara düşürüyor hüznün beyazını...
Sabahı beklemekten yorgunum artık
bir yerden başlamak lazım, ay dönüyor geldiği yere...
Gün dönüyor boşu boşuna, güneşin hızına ayak uydurmadığında...
Verdiğin emeğin sırrı çözülemedi usta
ne kışında üşündü
adamakıllı
ne yazından görüldü fayda...
Neyse ki hayat
günyüzünde hızlanıp, gecenin suskunluğunda yavaşlamaktı mirazda...

Bülent Öntaş, 03.12.2025, Motosiklet Günlüğü