Çizgi Filmlerdeki Gibi Şiiri - Duygu Dinç

Yürüsene yalnızlığa
Yürüsene yine karanlığa
Başaramıyosun dimi
Yapamıyosun
Çünkü artık tutunduğunu sandığın bi dal var
Ve aynı çizgi filmlerdeki gibi
Tutmadığını görene kadar orada asılı kalıcaksın
Ve fark ettiğinde ani bir düşüşle yine başladığın yere
Uzun zamandır olduğun yere iniceksin
Ne zor dimi
Hayat ne zor
Ve kahretsin ki yaşamak ne kadar kolay
Hayata son vermek istememek ne kadar kolay
Keşke ya iyi ya kötü olsaydı her şey
Keşke problem tek bir olayda
Yada suç tek bir kişide olsaydı
Uyumuş muydu dünya
Neden çığlıklarımı sadece ben duyuyordum
Neden onca hıçkırıklarım içimde kalıyordu
Neden kimse beni sevmiyordu
Neden herkes her şeyi benim gözümle göremiyordu
Kırgınlıklarla doluyken
Neden kimsede yapıştırıcı yoktu
Ağlamalı mıydım
Uçsuz bucaksız gezegenimde
Yalnız kaldığıma mı
Kafamı dinleyemediğime mi ağlamalıydım
Yada sanırım ağlamamalıydım
Düşündüm de
Haksızım
Her şeyde
Her konuda
Her durumda
Ben haksızım
Nereye kadar böyle gidecek
Nereye kadar sürükleneceğim
Nereye kadar nereye gideceğimi bilemeyeceğim
Darmadağınım
Toparlanmaya mecalim kalmamış
Sorun ben miydim?
Dertleşmek istiyorum…
Dertleşiyorum dostlarımla
Ama
Benim istediğim böylesine dertleşmek değil
Benim derdim kendimle
Ben konuları kendi gördüğüm gibi yansıtmak istiyorum
Olduğu gibi değil
Hayatım boyunca objektif oldum
Peki sorabilir miyim
Ne işime yaradı
Bana ne kazandırdı
Ben kimim ki zaten
Bana herhangi bişey kazandırması ne kadar umrumda
Neyse yine dağıldım
Yine bilmediğim
Bambaşka diyarlardayım
Yine uçuyorum
Ama yine aynı çizgi filmlerdeki gibi
Bastığım sağlam biyer olduğunu fark edene kadar
Uçucam
Ve
Bakıcam ki
Bastığım
Hatta basabileceğim tek sağlam bişey yok
Orda düşücem
Birdaha çıkmamacasına…

(27,12,04)

(çık karanlıktan…)