Çivi Çiviye - 02 Şiiri - Ahmet Ablak

Çivi Çiviye - 02

İç içe sarmalanmış bin bir sarmaşık hayatlar.

Kırk tane ayağın birini düşüne dur, kalan otuz dokuz ne olsun.

Başlangıcından bitimine bir çırpı dünya, düşlerin iyi olanları gerçek olsun.

Kaç tanesi varsa nefsine çattığım gelsin, nefsim ortada, kalmadı koparılacak bir parça.

Parça parça hayatımın yarısı sînemde, kalanı bir tutam cam avuçlarımda.

Kaçanları anlayıp kaçmayı nasıl anlamaz insan, varsın olsun...

Hissetmediğini yapamayan hisseder o zaman.

Çivi çiviyi söker, çivinin sökemeyeceği ölüm neleri söker...

Rabbim isterse ölüler dirilir, her yerde herhangi bir şekilde.

Bir ölüm değişmez her günü birbirine başka dünyada.

Ne güzel bahar ülkesidir hem vaktinde gidene.

Çağırılırken giden, çağırılmadan nasıl dönemez.

Çağrılar mı tükenir, nefisler mi bilenir.

Dikilene atılan hikmet, değil mi?

Değil mi yerdekine işkence.

En eliminden.