Civar Şiiri - Kağan İşçen

zamansızlık civarlı bir ötelenmek bu...:

"kırmızı bir uzay gibiydik buzlar içinde
ilk ve son
bir
birlikte okula gitmek anılı sızı
ayak parmaklarımız mosmor
tırnaklarımız dikenler içinde
gülüyoruz bir de
saçlarımızda annelerimizin izi
sobalar kurulalı çok olmuş
portakal ve elma kabukları kokuyor çoraplarımız
çağla ağacının çıplaklığına üzülüyoruz
acemi ateşler yakıyoruz içimizden
demek ki ömürden uzun bir yalnızlığaymış
bütün hazırlığımız..."...