Çıtırtı Şiiri - Işıl Başkalem

Üşüyorum.
Pantalonumun paçaları çamur içinde
Ve açım.
Dedem,sobanın arkasında
Kurutuyor paçalarımı.
Reçelli ekmek getirdikten sonra
Oda sıcacık.
Annem yok benim.
Isınıyorum,
Annesiz ne kadar ısınabilirse bir çocuk.
Dedem,yaşlı dedem uyuyor.
Öpüyorum gül yanaklarını.

Ellerimi yıkıyorum.
Donacak parmaklarım biliyorum,
Biraz daha tutsam suyun içinde.
Annesiz bir çocuğun sızlar yüreği,
Parmakları,gözleri.
Gözbebeklerindeki parıltı
Parıldamaz öyle çok.

Mandolin çalıyorum dedeme.
Uyuyor...
Beş taş oynuyorum kendi kendime.
Uğursuz evin bahçesindeki
Kediciğe bakıyorum üzülerek.
Sıcak sütüm boğazımdan geçmiyor,
O orda tir tir titrerken.

Akşamın olmasını hiç istemiyorum.
Akşamın olmasını daha çok istemez bir çocuk,
Annesiz.
Karanlıklar yutar.
Öcüler dolaşır...
Hep çıtırtılardır duyduğu
Ninnilerin yerine..

(İstanbul/1994)