Çiseleyen Yağmur Şiiri - Mahir Selçuk

Neden?
Sıkıntın, konuşman, gitmen, acılarım neden?
Ninni söyleyen güvercindin, niye sustun.Artık yalandır söylediklerin
Kendininde inanmadığı...

Konuşman da yalan gidişin de.
Beynini saran bulutlar seni şaşırtmış,
Nasıl olduğunu ve nedenini bilmezken.
Bulutlar sulamadığından,
Saçların güçsüzrüzgarın kölesi.
Gözlerin dağlar olmuş, yükseklik yarışında.
Felek kör etmiş ruhunu acımasızca.

Güvercin yalan söyledi dedim,
Hayatında ilkkez, bana karşı, kendi bilmezken.
Kimse inanmadı, inatlaştı, gerçeği bilmezken.
Oysa şahitler de vardı, sen bana...
...bana ve tüm hayatına yalan söylerken:
Şeytanın oyunu olan kilit rüzgar
Ve melek yağmur, anahtar yağmur.
Belki şeytanın kilidini açacak bir anahtar,
Belki şeytanın kafasını bölen bir balta;
Ama bir yağmur, çiseleyen yağmur.
Sen son yalanını söylerken ve ağlarken
Rüzgar kuruttu göz yaşlarını.
Yağmur çiseleyince yalan yalan oldu.
Çünkü o zaman gördüm konuşurken ağladığını,
Çünkü sen konuşurken, ayrılalım derken ağlıyorsan;
Sözün zorla söylenen yalandır.

Yağmur etkisiz bıraktı rüzgarı,
Kurutamaz oldu göz yaşlarını.
Çiseleyen yağmurdu seni, bana ve aşka mahçup ettiren.Peki bunlar neden?
Belki de bir testti benim sana olan aşkımı ölçen!