Çırpınış Şiiri

Sevda kuşun kanadındaydı
Bir kanat çırpışında
Kanatlanırken gökyüzüne her sevda
Rüzgarın yaprakları savurması gibi
Savrulur aklı ve gönlü aşığın
Durulmaz bir kasırga dininceye kadar

Nihayetsiz bir süzülüşle uçarken
Ebabil misali...
Ayakları yok muşçasına gökyüzünü vatan edinince
Yeryüzü ağyar olur
Kanatlanır uçsuz bucaksız gönle

Vazgeçiş yok, usanış ve terk ediş de
Yere basmak yok artık
Kabul etmez toprak aşkla yanan ateşi
Kozalağına çekilmiş bir ipek böceği misali
Ölmek gerek uçmadan önce kelebek gibi

Akıldan beri, hayattan ve sefahtan beri
Cefa artık sana yar olur
Vazgeçilmeden vazgeçmek mi?
Maşuksun, vazgeçilsen dahi vazgeçme
Kanat çırpmayı bıraktığın an sema sana zindan olur

Çırp ki kanadını savrulsun zifirler
Betonlardan doğar en ümitsiz filizler
Güneş söndü mü çehrende?
Kesif bulutları aştın mı azminle?
Dağılır sevda rüzgarı ile sisler
Kor olur kanat çırpışınla ateşler