Çirkindeki Güzellik Şiiri - Ahmet İnce

Şiirin gizemli ustası,
Uzun zaman masal şiir yazmamış.
Esin damarları kurumaya yüz tutmuş,
Bir gün karar vermiş yazmaya.

O gün, ne olursa olsun,
Önüne hangi kadın çıkarsa çıksın,
Onun için mutlaka bir şiir yazmalıymış,
Böylece, üretim korkusunu kırmalıymış.

İşte o zaman, çıkmış şiirin balkonuna,
Çalıştırmış duygunun radarını,
Ayarlamış antenlerini aşkın,
Deniz dalgalı, hava fırtınalıymış...

Denize inen çimenli yoldan,
İrikıyım, bir kadın geliyormuş.
Göbekli, gerdanlı, orta yaşlı, dalgalı saçlı,
İki elinde iki ağır poşet...

Fısıldamış, kalbinden geçeni şair:
“Bu kadına özenle bakmalıyım
Çirkindeki güzelliği bulmalıyım”

Yaklaşan çizmeli kadına sıcacık bakmış:
Kadının sarı saçları, zümrüt gözleri,
İri sütun gibi bacakları varmış.
Göğsünde
Sanki bir çift karpuz taşıyormuş.
Kalın sütunlar, kot pantolon içinde tutsakmış.

Yeşil yolda yürüyen kadın,
Kalın, kırmızı dudaklarıyla gülümsemiş,
Kendini izleyen, o gizemli şaire
Başıyla selam verip uzaklaşmış.
Yeşil yapraklı ağaçlar arasında kaybolmuş.

Gizemli şair, uzaklaşan kadına bu kez,
Arka bahçeden bakmış.
Çirkinde güzeli bulmaya çalışmış:
Kadının geniş,
Yuvarlak devinimli bedeni
Hiç de hantal değilmiş.
Üstelik kadın,
O, iri yapıdaki sevecen yürekte
Çok ince bir aşk yaşıyormuş.
Sıcacık, yumuşacık bir şiir taşıyormuş.

Zaman zaman içinde
Kalbur saman içinde
Çirkinde güzeli gören şair; o güzelle buluşmuş,
Aşkın sonsuz denizinde şiirli bir yuva oluşmuş.
Onlar ermiş muradına
Biz çıkalım kerevetine

22.02.2010
Marmaris-Bozburun