Mavinin en çirkin tonundaki göğün altında,
Arsız bir konuk gibi dolanıyorum
Ayaklarım düğümlenirken birbirlerine.
Gasp edilmiş yaşam alanlarında dolaşan,
Aç biilaç hayvanlar gibi.
Ne terk edebiliyor,
Ne varlık bulabiliyorum bu beton yığınlarında!
Mavinin en çirkin tonunda gök bugün
Ben en çirkin çağındayım ruhumun…
Kayıt Tarihi : 11.6.2020 01:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Üvercinka edebiyat dergisi Haziran 2020
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!