Özdener Güleryüz - Çırılçıplak Ten Kokuy ...

İşte şimdi gidiyoruz. Bakmıyoruz ardımıza eskisi gibi.
Bitiyor, mühürleniyor sessizlik, dokuyamadığımız iplikler, pamuk yanığı gibi kara kül kokuyor.
Gülüşler kayarken girintili kayalarda, Vazgeçiyorum ‘’Asla’’ dediğim şeyden.
Ağrıyan bir yer içimde, aramıyorum. Yok ki.
Salt çarpıntılar değişiyor bazen. Bir karanfil kokusu gibi gidip geliyor.
Alacağını alanın, düşünüyor olması gerek, bir kez daha asıl gerçeği.
Kara tarafımıydı bana gösterdiği, beni bana gösterecek aynanın?