Yalnızlığı giyiyorum üstüme yavaş yavaş
Gün geçtikçe tam oturmaya başlıyor bedenime
Yabancılık da çekmiyorum artık
Alışıp her gün giydiğim kıyafetim oluyor
Kurtulmaya çalışıyorum
İnancım bedenime büyük gelmeye başlıyor bu sefer de
İçinde kayboluyorum
En son onu da çıkarıp atınca üstümden
İşte çırılçıplağım
İstediğim bu sanki diye düşünüyorum
Ne bedenime tam oturan bir yalnızlık
Ne de bol gelen bir inanç
Benimkisi böyle çırılçıplak bir ihtiras
Kayıt Tarihi : 31.10.2019 22:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Ateş suya vurur, buğusu bulut olur.
Yalnızlığını örtersin, açlığın açıkta kalır."
Ya örtersin ya giyersin ya da herşeyden arınıp ben buyum, dersin.
TÜM YORUMLAR (2)