Cırcır Böceğinin Şarkısı Şiiri - Ahmet Emer

cır cır cır
benim vefalı arkadaşım
modzart' tan bethoven' dan
ulvi cemal'den cemal reşit' ten
çalar da çalar usanmaz bıkmaz
sevgili can yoldaşım
bak ay da yok bugün
bilsen ne çok seviyorum onu da
hilalini dördününü dolununun parlaklığını
bir can dostum da odur benim
otomobilimde yanımda
ben giderim o gider
dönerim o da döner
dururdu o da benimle
her taraf ıssız yine bugün
her yer uykuda herşey
göz kırpar şehrin ışıklarına
çivilenmiş uykulu gözlerim
esen yelle selamlaşır saçlarım
içimde bir hüzün bir burukluk
pırıl pırıl gök yüzü
yıldızlar vals yapar
benim gözlerim bulutlu
ara sıra iki damla yağmur
gök gürültülü bulutlu çoğu kez
izmir yazının sıcağında
bir tek dostum sen kaldın
cır cır cır
nağmelerinle hüzünlendiren
çoğu zaman huzurlandıran
durup bir yoklar
uyanıklığımı anlayınca yeniden başlar
cır cır cır
gece yarıları baş ucumda uyuklar
sabahlara yakın ayrılırken yanımdan
öpmelere kıyamaz
koklamakla yetinirken bir o farkeder beni
ben onu duyarım o beni
duymaz bir türlü öpmeye kıyamadığım
bir görse yüreğimin yangınını
bir duysa cır cır böceğinin şarkısını
karşılıksız sevenler hiç mesut olmaz derler
derdini söylemeyen dermanını bulmaz derler
kime söyleyeyim derdimi
kim anlar halimdan
öyle böyle bir dert değil ki
ne söylenir ne edilir
söyle bana dert ortağım
bu durumda ne yapılır
deme sakın bir daha
beni istemeyeni ben hiç istemem
çünkü ben isterim
sevdalıyım sevdalıydım sevdalı
cır cır cır