Ay görüp yildiz sayarak
Gövdesi gölgesiyle sevgili sevda düslerinin
Seni mutlaka bir yerden taniyordur gectigin köprü güttügün yol
Yillarca sana izini süren susuz kalmissin gibi sahrada
Gecerken öylesine zaman diledigin dallara tutunup
Salkimlarla salinmaya tüllenmis yapraklar gibi divaneler delisi
Sen sussan bile gökten yere toprak topraga
Damda bahar
Duvarda yaz
Uykuda dünekte ufkun percempercin safak saati
Kurulu bir salincagin akliyla isiga dolup
Ciraya sönüp
Kara sevdalara yanan
Süslenip seslenmis bagbahceler sularinda
Ocak / 18
Kayıt Tarihi : 21.1.2018 15:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seyfi Karaca](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/01/21/ciraya-sonup.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!