''ANKESOB Ankara Esnaf ve Sanatkarlar Odası Başkanı Mehmet Yiğiner, Çırak sayısı giderek azalmıştı, büyük önem verdiğimiz çıraklık eğitiminin zorunlu eğitim kapsamına alınacak olması, reform niteliğinde bir düzenlemedir, bu yasa esnaf ve sanatkarlarımızın geleceğini güvence altına alacaktır. Çırak öğrencilerimize ödenecek ücretin üçte ikisini devlet karşılayacak, böylece esnaf ve sanatkarlarımızın yükünü de hafifletmiş olacağız.'' BASINDAN
Küçükesnaf ve KOBİ diye tabir ettiğimiz işletmelerin sayısı her ne kadar günden güne azalma eğilimine girse de, yine de bir hayli fazla sayılır yurdumuzda. Önce sekiz yıllık eğitim peşine de zorunlu eğitimin on iki yıla çıkması piyasada çıraklara olan talebi hayli azaltmış gözüküyor. Yukarıda ki haberi gazetelerde görünce bir küçük işletme sahibi de olarak hayli sevindiğimi, hatta heyecanlandığımı söyleyebilirim. Mutlaka, teknolojinin büyük bir hızla gelişmesi ile bazı meslekler haliyle gerilemekte, bazıları da yok olmaya yüz tutmakta. Bundan iki yüz yıl önce, yüz elli yıl önce nalbantlık, kalaycılık, at arabası ile yapılan taşımacılık haliyle günümüze kadar ulaşsa bile mesleği icra edenler gayet azalmıştır. Teknoloji, bir çok üretilen değerin fabrikalarda ileri teknikler ile üretimine olanak sağlasa da yine de zanaatkarlık gerektiren bir dolu meslek vardır. Araba tamirciliği gibi, kunduracılık gibi, inşaat ustalığı gibi, terzilik gibi. Bu örnekleri daha da çoğaltabiliriz.
Hani diyordu ya bir büyüğümüz ''Meslek lisesi memleket meselesi.'' diye; gerçekten ne kadar doğru ve yerinde bir tespit, kayda değer bir cümle. İlköğretimin beş yıl zorunlu olduğu senelerde, bir çok anne baba çocuğunu ilkokulu bitirince, elinden tutar ve bir ustanın, zanaatkarın yanına götürür ''Al usta bunu adam et eti senin kemiği benim.'' diyerek meslek sahibi olmasına kapı aralardı. Bizlerde mesleğimizde çırak, kalfa, usta silsilesi içinde bir yerlere geldik ve işletme sahibi olduk zamanı gelince...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta