Çırak Şiiri - İsmet Anik

Çırak derler bana tamirhanede
Bir adım bul getir biri al götür
Yine çırak derler berberler bana
Bir adım su ısıt biri sil süpür

Beni bir terziye götürdü peder
Yüksük parmğımı bağladı kader
Ütüyü kızdırdım akşama kadar
Tutuştur kömürü üfür de üfür

Kalaycı çırağı oldum bir zaman
Tüvis oynadıkça parladı kazan
İçimde dışımda gözümde duman
Günbegün insanın ciğeri çürür

Cıngı çıkıyordu vurdukça örse
Anam üzülürdü halimi görse
Demir tava gelmez körüğü dursa
Çekiçle ateşle gül'e dönüşür

Dülger ustam bana şekirt diyordu
Mıh'ı ben tutardım o dövüyordu
Kâh beni övüyor kâh sövüyordu
Derken kalfa oldum buna da şükür

Ustaların eli birazcık dardı
Haftalık yediğim tokat kadardı
Onu da verirken benzi solardı
Bir öğün aş yerdim üç öğün küfür

Nihayet bir ışık yandı yolumda
Meşakkat bilezik oldu kolumda
Ustalarım için dua dilimde
Külfet nimet oldu bana bir ömür.

2306/2023 - İ.ANİK