Çırağın işi Şiiri - Nizam Düzenci

Bakılırsa uzaktan bu ne hal
Yol yordam bilmez çile
Bulduğu, ruhumun bana kadarı
Nerden buldum derdi Çırak'ın

Yürür yürür ulaşamam
aklımın bana kalan
sessiz çıtı acımın
içimde kalan kabasını
temizlemeye yetmez bu okyanuslar

Ölüm düşer peşime
aldığı günlerin hesabını kime sorsam
tanrıdan torpilli
gittikçe hızlanıyor gidişi yıllarımın

Bana yardımı yok bu dalların
düşerken uçurumda
çarpıp yaralar açarken
yardım etmeye çalışanın katil olacağı bir haldeyim

Ağlarsa gökyüzü
çekerse acılar kalıbından fazla
bir gölet lazım bana
içimin temizliğe ihtiyacı var
düşebileceğim
beni hayatta tutabilecek
acının deryasına ihtiyacım var
Sıkıntıların enfeksiyonunu temizleyecek
başkasının acılarına ihtiyacım var
beni hayata bağlamak için çekilmiş acılara ihtiyacım var

Feda etmeli zaman beni
kendini bana harcamış gözlerin uğruna
bilmeliyim ki bu tuzlu sularda yalnız değilim
kimse değil bir duyguya ihtiyacım var

Son kez umudun bana benim hayalleri aşan yarınlara ihtiyacım var

Yaşadım sandım onca zamanın bana faydası olmamış ta olanların acıması lazım bana
olan biten yok olmaksa kimsenin tarih kitaplarında adımız olmayacaksa acı çekmemize değecek bir hayat lazım

Saatin üçü beşi aynı gelince
yaşanmışın özlemi eskiyince
kalkıp gitmek gerek

Tanrı olup hükmedenin
gökyüzü kesilip yıldızlara yenilince
hep var olacakmış sanki gündüzler
ama ebediyette yalnızca yıldızlar yok mu

yapılacaklar listesinde adı geçer çırak
ne tanrı olur ne insan
yanlışlıkla melek olmuşken uymayıp olur şeytan
tanrının çırağı olursa şeytan
ne yapar bu işi insan

Benim karanlıkta ki sesim
neden daha yüksek gelir ki
çekip gitmeli mi umudu beklerken
valizin kenarına sıkışacak mı
bunda acıdan arta kalan umudun
umudumu da bana veren şeytan
bundan mı çekip gitmeli bu gazaptan

.
.
.