Hangi gecekonduya gölgesin?
Bir tohum gibi toprağın arkasında saklanmış izlerim,
Kucağındaki siyah kediye dokunan ellerin,
Hatırlamaz bir kış vakti vedalaştığımızı.
Uzak şehirden geldiğini sanırsın
Ben bu şehirdeyim sanırım
Sen neredeysen, aklım orada
Ben neredeysem, sen kalbimdesin.
Seslensem kışa teslim olmuş, şehrin ortasında namussuzca kalmış boş tarlalardan
Çıplak balkondan düşer mi gözlerin?
İşittiği sesi tanır mı, kıvırcık saçların ardına sakladığın?
Bu sevdanın kokusunu bilmiyorsun ki, rüzgâr getirse avuçlarına
Uzak şehirden gelirsin haber vermezsin,
Bilemezsin ben hangi şehirdeyim
Mühim değil hiç birisi
Ben neredeysem, sen kalbimdesin
Sen neredeysen, aklım orada.
Kollarını açtığında koşarım sanma, tutunamam göğsüne düşerim
Giden tramvaydan sana baksam yeter, saatlerce vakit ayırma
Sözlerin arkasına sığınma boş ver; her gittiğinde, gelince arama
Bir gün olurda karşılaşırsak tesadüfen, beni sevmemen incitir sanma
Uzak şehirlerden gelme bir daha habersizce, incinecek bir yara bırakmadılar bende. Umutlarımı süpürdüler sokak aralarına girmeyen çöp kamyonuna inat, hayallerimi bir balona bağlayıp kaçırdılar ben uyurken.
İkinci, üçüncü, dördüncü, beşinci… kim bilir kaç bahar sığdırır insan ömrüne bilemem. Ben seninle bir bahar değil, fazla insanın geçmediği, tabelası yıllar önce rüzgara yenik düşmüş bir durakta beraber hayallerimizi beklemek istiyorum, hayallerimi değil.
Şubat 2024 - Eyüp, İstanbul
Kayıt Tarihi : 25.4.2025 09:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yıllardır çok yakınına gelip giden arkadaşının, eski tip demir çubuk balkon demiri olan balkondan aşağı doğru paylaştığı bir fotoğrafı görmüştür. Gezdiği sokakların birindedir bu ev ancak hangisinde emin olamaz şair. Bu şehre her geldiğinde bir şeyler olur görüşemezler. İkisi de iyi iletişimde yalnız insanlardır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!