Çıplak ayaklarımla Şiiri - Ferhat Çetin

çıplak ayaklarımla ,yağmur yağsada,,
gülüm,,,,,
sahildeyim şimdi,,,,,,,
yüreğimden başka kimse yok,
yanımda..
senle konuşuyorum saatlerdir,tek başıma,
nedense,
soruyorum,soruyorum sana,,,
neden bee toprağım,nedennn
ben ne yaptım sana,
gecelerini zehir mi ettim,
sen yaralı yatarken,uzaklarda
acılar içinde
ben sensiz bir yerleremi gittim,
beni büyüleyen o muhteşem sesinle,
toprağım diyordun arasıra,,
titretiyordun biliyormusun beni
ta tepeden tırnağa,
iş te o an
varya canım
güneşi yakalayıp getirmek istiyordum,
gecenin karanlığında,
aydınlatmak için seni,
vede sabah çabuk olsun diye,çünkü sen gelecektin,
sabah 9.dan sonra hayatıma,
ne kadarda hoş gülüyordun,,bütün dünyaya,
biliyormusun,
ve bana günaydın toprak diyordun,
bitiyordum be sana bitiyordum bunu duyunca,
ve birdaha soruyordum yüreğine,
seviyormusun hadi söyleeeee,
diye….
korkusuzca,,
seviyordun,,lakin bir ama sı vardı bu cümlenin sonunda,
birgün,,ama birgün iyi hatırla,,
kaçırmıştın ağzından,
seviyorum seniiii,
ama nolur beni anla diye,
bir gurur abidesiydin,,o gün oğlunun resmi vardı ellerinde,
öyleydi biliyormusun sevdam
değerdi oğlun sevgine….
sevilmeyecek biri değildi ki,
senin eserindi sonuçta,,
adeta senin için bir şaheserdi elbette,
babası gibi olsada,,,,
işte varya gülüm,,ayşem
o nasıl senin içinde büyü gibiyse,,
sende bende kutsaldın mabedimde,
ne dedimmm be gülüm ne dedimmmm,
sana…….
ne dedimde beni gözyaşlarımda bile terkettin,
kar olup yağdında başıma,
başımı eğmedimdi sana,
ölürüm senin yoluna,,
ben senin için nefes aldım sen yok olduğun günlerde,
sende nefesim olurmusun toprağım,
takarmısın koluna,,,