Beni bu eylül öldürecek
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
Devamını Oku
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
Kendisiyle barışık olması çok güzel insanın .Hikayede aynaları sevdiğinizi söylemenizde kendinizi sevdiğinizi anlatıyor.Rize'ye ata memleketine selam..
satın almadığım yaşamın..küçük mucizelerini
biriktiriyorum saatlerime
kaybettiğim dostlarımı dinlerken..
kendi heykelini yapmakla özgür yüreğim
duru bir deniz yalınlığında kalmalı
çıplak ayaklarımdaki sessizlik
güzel anlatılmıs ve yogrulmus bir yalnızlık tasviriydi tebrikler
Kendi heykelini yapmakta özgür yüreğim......ne kadar anlamlı bir mısra,bence de her yürek kendi heykelini yapmalı zor da olsa.....lakin bunu farkedebilenlere ne mutlu...herkesin farketmesi dileğiyle,sizi kutluyorum,saygılarımla.
Bu harika bir yorum, harika bir şiirin iz düşümü sayfalara.
Kesinlikle usta işi ve şiir ülkesinden derlenmiş bir şiir.
Kutluyorum yazan, düşleyen ve arayan yüreği.
muhteşem bir şiir tebrik ederim..bazen elimizde olmayanlar çok şey öğretiyor bize farkında değiliz..uykusuzluk mesela,yalnızlık,vee titreyen duygular...bir yüreği koyuyor ortaya...
Çıplak Ayaklarımdaki Sessizlik
hayat akarken ağır ağır
kalemimin ucundan
yanlış bir yerde,yanlış zamanda doğmuş
yasaklı değirmenin..tutsak ışıkları
takılıyor gözlerimdeki dalgalara
ay ışığındaki sesi dinlerken dalgınlığım
dantel dantel kanıyor bir mendil
kalbime dokunan her gülüş
sevmeye çalışan karışıklığım
sanki kokusuz bir gül
avuçlarıma dolanan
sonbahar dökerken sırlarını öylece
dokunulmamış romanın satırları
dudaklarımdan düşürdüğüm seneler
yüreğimin parçalarını kaçırırken
bıçağı görmüyor ünlem
büyüyemeyen adımlarımdan mı..
yoksa kaderimden mi..
cam kırıklarına sinmiş
incecik telaşlarım
alışamadığım.uzaklığımın kollarında
kırların ölçemediği karanlık
sürüler..geçiyor şaşkınlığımdan
farkediyorum..kırık dökük ıslaklığımı
kelimeler.. hep aynı hızla bulanıyor
kapatıyorum gönlümün kapılarını artık
satın almadığım yaşamın..küçük mucizelerini
biriktiriyorum saatlerime
kaybettiğim dostlarımı dinlerken..
kendi heykelini yapmakla özgür yüreğim
duru bir deniz yalınlığında kalmalı
çıplak ayaklarımdaki sessizlik
Ali İhsan Atiş
Bu şiir ile ilgili 65 tane yorum bulunmakta