Cinnetin Adı Sen Şiiri - Safiye Çakır

bu şehir lanetlidir sevgili
yükleri kendilerinden ağır
gemiler kalkar limanından
hüzne dalar k/yürekleri
sahilinde aşk ölüleri yatar
kayıp ruhlar saklanır denizinde
toprağını gözyaşları yıkar

bu şehir günahkardır sevgili
havası, suyu kan kokar
selamsızdır gemileri
hüzne açar yelkenleri
azatsızdır kuşları
dudaklarında teslimsiz şarkılar
bir damla suya ayrılığın resmi çizilir
hüsran düşer t/aşına, toprağına
mehtabı sağır
yıldızları kördür

üşütür ağustosu sevgili
yokluğuna alkış tutar dişlerim
şaşarsın kendine
sevgiler batar şafağında
hüzün sarmalar geceleri
uğurlarken sen/siz seneleri
gün atıkları dökülür takvimden
seni 5 geçer cinnet saatleri
sabahın alacasıyla çark eder düşleri

ah yar
ah duymazsın
bugünde gün ortasında vurulacak sensizliğim
çeker ayaza üşüyen kimsesizliğim
sevgisiz kaldığım sevgisin
terk edişlerin hıçkırığı sen
boğazıma düğümlenip soluğumu kesen
kimse görmesin diye kimliğimi saklarken
kızıl bir gök bıçaklıyor s/gözlerimi
çatlar gök/yüzümün sabrı
yağmuru kızıl yağar bu şehrin
kalemi ayrılık yazar
kaderini çizer sevgililerin
siliniyor önümde çıktığım yollar
ah
ah devşirirsin düşlerime kabusu
ölü cümleler kefenliyorum adınla
yitik pişmanlıklar arıyor g/özlerim
her ölü sen
her ölüm yüzündeki mor tebessüm
ikiye bölen sancı rengi yüzün
çat kapı gelip oturur düşlerime
düşkünüm sevgili cehennemine

ah bilseydim
dönmezdim bu şehre yüzümü
bilseydim y/hüzüne düşürmezdim adımı
bırakmazdım
pis kokulu kaldırımlarına adımlarımı
olmadı yar olmuyor
bakma öyle anı gibi yüzüme
silinmiyor işte yapamadım

dudaklarımın uçurumunda
gezdirmeseydin ölü öpücüklerini
bu kadar depreşmezdi kimsesizliğim
işte yokluğun işareti
aynaya bakan..kırık bir yüz
yaralı martıların göğü delen çığlığında
öldürdüm binlerce kez senliğimi
tüm şiirlerimin ipini çekip
ecelide alıp koynuma gidiyorum
beni yüreğine gömsünler sevgili