Cinnet Toplumu Şiiri - Ali Çelik 3

Akıl ve basireti, bırakmışız nerede
Nefisler arşa çıkmış, enaniyet zirvede
Rüzgarların önünde, savrulan köksüz diken
Üst üste yığılıyor, kuytu, susuz derede

Beyhude hiç arama, bu Dünyada Cenneti
Köle olma nefsine, hep yaşatır cinneti
Nice nice bidatlar, artık sıradan olmuş
Farzlar yapılmaz olmuş, tağyir eder sünneti

İslamın ilk şartıdır, kelime-i şehâdet
Kulluk et Halikına, bul dareynde saadet
Namaz ve oruç ile, ver nefsine terbiye
İslam anlık yaşanmaz, yaşanır ilelebet

İhmal etme Haccını, fazla ver zekatını
Malın burda kalacak, yaparlar ıskatını
Bu Dünyadan göçerken, malın, mülkün çokluğu
Ayağına bağ olur, zor kılar firkatını

Bu Dünyada hayatın, baştan sona imtihan
İtibar et gerçeğe, küfüre götürür zan
İyilik ve kötülük, insanın gölgesidir
Seni sorumlu kılar, sende var akıl, izan

Akıl sana sermaye, sorulacak hesabı
Mukteda mürşit değil, iyi yap intisabı
Hiç arama başka yol, dalâlete düşersin
Sana yolu göstermiş, Resulün ve ashabı

Uzak sandığın ecel, gölge gibi peşinde
Hak yolundan ayrılma, yaptığın her işinde
Vakit tamam olunca, yok geriye dönüşü
Mezar denen hendek var, hayatın bitişinde