Cinnet Geçiren Filozofun Son Sayıklamaları

beni affetme kırmızıdır ayrılık kan gibi su
içemezsin bir türlü toprağını sevmeyen ağaçtır kimliksiz
ölümcül komedidir günlük hayat
siz o akışta oyuncu
bense seyirciyim olanlara zamanım yok
aşık olmuşum bir bilinmeyene hesapsız dağınık pürtelaş
boydanboya hiçleşiyorum sana yaklaştıkça
ben ben olamam sende sıkılgan
serçeler seviştikçe çoğalır mavi bir cinayet olurum
duyduğun her ses cinnet geçiren filozofun son sayıklamalarıdır sevgilim
her ne kadar aşka cahil olsam da serseri sevmeye
ele geçirdiğin her sonbahar ben oluyorum ne yazık
ayrılığıma saldırdığın her anımı yorumsuz bırakıyorum