Yalnız kalınca evimde,
Sokakta bir ses inler.
Pencerede tül tül perde,
Karakedi beni dinler.
Çakal çığlıkları uzakta,
Yinede beni ürpertiyor.
Yarasalar asılı oyukta,
Bacalar korku tütüyor.
Bir orkestra mutfakta,
Vurur tepsiye kaşıklarla,
Cinler bile sehbalarda,
Matem tutar aşıklarla.
Geçmişime geldi şeytan,
Siyah beyaz geleceğim.
Tıkırdıyor tahta tavan,
Nerde benim meleklerim?
.
.
.
.
Ruhlar ses çıkarmaz ki,
Duvarlarsa çare değil.
Kapana giren benmiyim ki,
Karanlıga edip meyil.
Bu dehşet senaryoları,
Uyku ilemi bitecek?
Kapandığında gözkapakları,
Rüyalarımı kim görecek?
.
.
.
.
Kayıt Tarihi : 10.11.2005 20:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Duvarlarsa çare değil.
Kapana giren benmiyim ki,
Karanlıga edip meyil.
Bu dehşet senaryoları,
Uyku ilemi bitecek?
Kapandığında gözkapakları,
Rüyalarımı kim görecek?
hoş bir çalışmaydı...ne güzel korkularınızla yüzleşmişsiniz...yürğeinize sağlık...
TÜM YORUMLAR (1)