Duvara vuran ölmüş bir ışığın ve tam da ortasında,
Bir beton çivisine asılı, denizsiz bir geminin,
Rüzgar bekleyen yelkenine denk geldi yalnızlığım.
Kılıktan kılığa girmiş, kırılmış bir kalbin, terk edilmiş janti jönüyüm.
Yarım düzine sıfır ile doldu,
Denizsiz geminin yelkeni.
Herhangi bir çocuğun alelade oyuncağı değil, kılıksız kalbim.
Girdiği kılığa uymamış, yalnızca yalnızlığım.
Kayıt Tarihi : 22.11.2012 14:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!