Yetmiş iki buçuk diye tutturdun
Çin genesin deli gönül buçuksun
Bana yetmiş yıldır zehir yutturdun
Kaçıksın be deli gönül kaçıksın
Ben farı değilken hicrandan gamdan
Hiç mi utanmadın içtiğin demden
Yine sabah sabah sermaye kimden
Açıksın be deli gönül açıksın
Sabah kuşluk fakti kurmuşsun cemi
Benim bulunmazken yaramın emi
Yine kimden aldın badeyi demi
İçik sin be deli gönül içiksin
Sevdanın yolunda tepin ha tepin
Daha usanmadın nedir niyetin
Bu kadar güzele yetmez kuvvetin
Küçüksün be deli gönül küçüksün
Borani yem akıl ermez işine
Bahar geç gelirmiş gönül kışına
Gene düştün güzellerin peşine
Uçuksun be deli gönül uçuksun
Kayıt Tarihi : 22.1.2010 12:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Crohn diye bir hastalığa yakalandım.Ankaraya tedaviye geldim.Bir aydır Ankaradayım.Biraz düzeldim.Şöyle baktımda bizim gönül hiç hastalanmıyor.Gönül nerede geziyor,ben nerede geziyorum.Gönlüyle başı belada olanlara saygılarımla
Üstad; Gönül böyledir işte. Arsızdır. Uslanmazdır.İnsan yaşlanır ama gönül hep genç kalır. Yüreğinize sağlık. Bu şiirinizi Halkozanları grubunda paylaşıma sunuyorum.Ayrıca bu haftanın şairi olarak sizi kutluyorum.Selamlar.
Yükü sensin bu yaşlanmış yüreğin,
Hergün belveriyor orta direğin,
Onarmıyor kazman, belin, küreğin.
Göçüksün be deli gönül göçüksün.
TÜM YORUMLAR (15)