Çingene Düşü Şiiri - Abdullah Mennan

Bir deli rüzgar esiyor
içim zehir zemberek
Rüzgardan değil ki titremem
Hayal kurdum senden yana birtanem
Şimşeklerken etlerim
Gözlerimin önünde gülümsemen
Güvercin gibi esvabın
Çerkez işi
Gül dahi olamaz senden dişi

Güneş gibiydin
Çöreklendin üzerime
Sanki çöldeki bedeviyim
Öğlesine yakıcı öğlesine kıyıcı
Arzudan kabarırken sinem
Zorlanıyor can kafesim
Kalıyorum soluksuz

Neredesin aşk
Hani şiirlerde taze filizlenen eş
bir dişi bir erkeğin birleşiminden doğan güneş
Okşarken vadilerini
Terk ederken
Gül tomurcuklu tepelerini
Gizlenmek isterken kuytularına
Kara bir yılan gibi
Gecesiz gündüzüm
Isıtırken bedenini
Ama sen yanımda yoksun
Peki neyim oluyorsun
Sadece hatırabinaen bir gülüş

Hani çizersinya resim
Tuvalinde yasemin
İşte öğle bir resim
Rüzgarın içinde Aşktan sevgiden yana
Zemheri ayındayız mevsimler değişmiş
Papatyalar boy vermiş
Banada düşen aşk falım
Çıkıyor hep yanlızlığım
Öyle an geldiki gerçek sandım
Hayaldeki sevgilim

Özgürlüğüne
Yanıbaşındaki denize
Yürümeye uğraşan
Sisli bulut kanatlı
Gelin duvaklı
Martı
Yürümesi Sanki benim paytaklığım
Ufkumda görünmüyor azatlığım
Uğrulandı yüreğim
Üzerimde karatoprak bilki ölüyüm
Senden daha yakın
Uzansam tutacağım
sesini doğanın
Ben
Sensizliğin prangasına bağlı mahkum.....