Çingene,
Kışın ne renktir
Baharda ne renk
Sen, çığ altında
Sevda ararken
Onun etekleri
Senfoni çalar
Yanak pembe
Etekler mor
Baht kara…
Bir gırnata
Dört tele
Dünya’yı boyar
Aç gözünü
Seyreyle
Ve de kulağını
Dinle
Kar altında
Dokuz sekizlik
Çingene baharını…
16,04,07
Edirne – Keşan
11:50
Kayıt Tarihi : 23.4.2007 00:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çingene; ölümüne bahardır... O'nun, aşık olmak için canlı renklere ihtiyacı yoktur ki... Kendisi; bizzat, Dünya'ya renk katar... Bu mana fakiri mısraların yazarı; bir bahar günü Çanakkale yolunda, Keşan'dan geçerken, üzeri bir sürü müzisyen yüklü, arkasında allı morlu etekler salınan ve kendisi de bir o kadar renkli, ağır aksak, ama neşeli bir at arabasına rastlar.... Gırnatanın sesinde uçuşan ebemkuşağı etekler, otobüsün camlarında yolcuların göz izlerini bırakır. Ve, bu mısraların yazarı (Keşke...) diye düşünür; (Keşke; Çingene doğsaydım...) (Keşke, Dünya'yı siyah ve beyaz görmektense; yedi bin renkle, ama az ekmekle doysaydım...)
hadi oynak bir şey çalsana dediklerinde matematiğini verdikleri ölçü.
nefis bir şiir.
kutlarım, sevgiler...
Etekler mor
Baht kara…
Bahtları ezelden kardır kara.
Arayın okuyun onun hikayesi var.
Etekler mor
Baht kara
üstad ne güzel yerine koyuyorsun bu cümleleri. duygularını su dünya dilinde cok iyi anlatıyorsun. tesekkür ederim sana...
TÜM YORUMLAR (27)