Çingene Şiiri - Enes Burak Gönültaş

Rivayet budur ya işte,
güçlü kollarıyla
çelik tellerden örülmüş
demiri döven
esmer adam
biliyormuş

Ve dahi;
körüğü çalıştıran
beli bir ceylan kadar zarif,
ve hayalleri asla
dört duvara sığmayacak kadar ateş yüklü ve o yüzden,
yıldızları kendine örtü yapan
kulağında geniş halkarı sallanarak,
ormana kaçma hayalleri kuran kızı da biliyormuş.

Ve adam örse yerleştirdiği demire vurmaya başlamadan
şarabından bir yudum içti
sakallarından süzüldü kırmızı bir damla
kor parçası çivilere düştü
ince belli kızın kulağından karanfil düştü
golgotaya son rahmet düştü...

Dedim ya rivayet işte...
ve peşine lanetler düzülmüş çiviler gibi kor parçasına döndürdükleri yüreklerde
'Gittikleri her yerde hakir görülüp, fakir yaşasınlar.”
'Ve sevgi ve merhamet ve vatandan da ırak kalsınlar. '
O gün;
Sevgiyi, merhameti ve esirgedikleri ne varsa
nâsıralıdan...

Rivayet dedim ya beyim
bugünde onlardan ırak kaldılar
've kadınları' dedi.
anlatıcıyı dinleyen genç adam
'kadınları bir günah kadar güzel'
'golgota kadar da yalnızlar'...

Usulca yumuyor gözlerini
yumuşak bir meltem olup
saçlarını okşuyor
'esmeralda'
biz diyor;
'aslında sevmek için yaratıldık bayım'
notre dame'ın çanları duyuluyor...