Cinayet Mahali Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Aşkın tarif edilemez bir bencilliğidir.
Sen ona yanarsın, o başkasına.
Sen onun gözlerini hayal ederken,
O, başkasının gözlerine şiirler yazar.
Bu döngü hiç değişmez;
Sen tavşan olursun, o kovalar,
Ama kural basittir.
Hiç yorulmayacaksın,
Çünkü yorulduğun an,
Onu kendi ellerinle başkasına hediye etmiş olursun.

Yani, demem o ki:
Başkasının yağmurunda ıslatma saçlarını,
Başkasının kumsallarında gezme yalınayak.
Hayatın kuralı basit:
Sevme.
Üzülürsün,
Sebep yokken sürünürsün,
Sonra ah vah da fayda etmez.
Yolun sonu hep karanlık ve sessizliğe çıkar,
Sonra geceler sabah olmayı bilmez.
Başkalarına açılan kalpler hep yarım kalır,
Sen ise kırıklarla baş başa kalırsın.
Sevme.

Sevmenin yükü ağırdır,
Omuzlarına çöker ansızın sızısı.
Belini büker, saçını döker,
Ve sonunda ellerin bomboş kalır.
Sil gönül defterinden adını,
Bir daha yazma sevdayı kimsenin satırlarına.
Çünkü her kelime daha da eksiltir seni,
Her kelimede biraz daha ölürsün.
Yalnızlığın sıcak bir battaniye gibi,
Kapat üstünü, ısınsın.
Kalbinin en derin köşelerinde sakla,
Kimsenin dokunamayacağı bir yer yap kendine.
Orası limanın olsun senin,
Arada kendine sarıl.

Gözlerin, başkasının ışığıyla kamaşmasın.
Yalnız kendine bak,
Kendine yürü,
Sen değerini bil,
Kimse seni terk edemez.
Unutma,
Sevgi bir tuzak gibidir,
Yakalar ve bırakmaz seni.
Sen fare değilsin,
Güçlü ol.
Yani, sevme…
Çünkü sevmenin acısı çok derindir,
İnsan bazen bir söze, bazen bir bakışa yenilir.
İzler silinmez, yürekler kabuklanmaz.

Kendi yağmurunda ıslan,
Kendi denizinde yüz.
Kimseye borçlu olmadığının farkında ol,
Ve kapat dudaklarını; duymayan kulaklara haykırmaktan vazgeç.
Kimseye yaslanmadığın bir hayat kur.
Yalnız kendine yaslan;
Kendi gölgenden başka,
Unutma hiçbir gölge seni koruyamaz.
Bırak gölgeleri geceye,
Ve sen güneşe yürü.

Hadi kadın, sür en güzel rujunu,
At en sesli kahkahanı, o kaybetti,
Sen değil.
Unutma, her katil cinayet mahalline eninde sonunda geri döner.
Fırtınalar, yağmurları kıskanmaz.
27.09.2024 16:57