Akıl, kalp ve ruhumla bir’im, ben geldim Bir’den,
Tüm âlemlerden geçip dünyaya geldim birden.
Cüz’düm fakat adeta külle eşti ahvalim,
Aklımdan geçer iken sergüzeşt-i ahvalim,
Bir anda dalıverdim bir muhteşem serapa,
Oysa serap değilmiş, sezgi imiş serapa.
Somuttan soyutlara geçtim, çok idol aştım,
Boyuttan boyutlara hissi, akli dolaştım.
Birbirinin içinde boyutlarda bin şen var,
Birbirine zıt ikiz, her varlıkta bin şe’n var.
Mülk, misal ve melekût, ceberut birer âlem,
Yedi kat gökler ve arş, berzah ayrı bir a’lem.
Birinden ötekine bir berzah var arada,
Her biri bir geçittir, kimi ayrı arâ da.
Yedi kat gökler ve arş; ruhlar, melekler sakin,
İsyansız bu sakinler, iskânda; sakin, sakin.
Bu hads’i bir seyahat; bin yıl gezer anında,
Akıl, kalp, ruhsa yaşar bin yılı bir an’ında.
Melekûtta sekine ruhları ile gözler,
Ceberuta geçince görür olur baş gözler.
Misaliden bakınca bu âlem bir hayaldir,
Melekûttan bakınca ikisi bir hay-aldir.
Mülk âleminde rüya, sahn-i âlem-i misal,
Rüya içinde rüya, melekûta bir misal.
Mülk, misal ve melekût, ceberutla beraber,
Niceleri var hatta onlardan da ber a ber.
Çokluğu kastederek, der: “Yetmiş bin alam var”
Konuya vakıf olan çok kimse-i kelam-var.
Cüz’den külle sayısız cüz’ler var sıra, sıra,
O cüz’lerde sır vardır, sığmaz o sır asıra,
Cüz’ler külle yaparlar ebedi seferleri,
Her şeyi görür gözler nurdan ise ferleri.
Cüz’ ile küll arası evren evreni sarar,
Doğan evren saracak yeni nevr enis arar
Allah’ın isimleri her biri ebedidir,
Her biri bir evrendir, her biri de bedi’dir.
Sonsuz Esma var ise; elbet var sonsuz âlem,
Yine de doğrusunu güzel Allah u a’lem.
Ey Rabbim nefsimizi bize yok eylet, aştır,
Sonra tüm âlemlerden bizi sel eyle taştır.
En güzel bir biçimde ulaştır, Sana vardır,
Mutlak güzellik ancak Senin yanında var’dır… Âmin.
Sözlük:
Cüz’: En küçük parça.
Küll: Bütün.
Ahval: Haller.
Sergüzeşt: Serüven.
Ahval: Oluş.
Serapa: Baştan sona kadar.
Şe’n: İş, yeni olan hal. * Şan. Hâdise. Emr ü hal.
Şen: Naz, eda, cilve. * Göze ve gönüle hoş görünen hal. Sevinçli, ferahlı.
A’lem: Alâmetli, belirtili.
Arâ: Mıntıka, bölge. Avlu.
Hay-al: Aldatıcı dirilik.
Ber a ber: Daha üstünde, daha yukarı.
Sahn-i alem-i misal: Misal alemi sahnesi.
Çok kimse-i kelam-var: Çok kelam sahibi kimseler.
Nevr: (C.: Envâr) Nurlu.
Bedi’: Hayret verici güzellikte olan. Benzeri olmayan şeyleri vücuda getiren. İcad edici olan.
Allah u a’lem: Allah bilir.
9. Mayıs. 2009 – İzmir
Ali OskanKayıt Tarihi : 18.5.2009 14:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Açıklama: Berzah: İki âlemin arası. Kabir. Dünya ile âhiret arası. * Perde. * Sıkıntılı yer. * İki yer arasındaki geçit. * Mani'a, engel, (Bak: Sırat köprüsü) . Ölen insanların ruhları kıyamete kadar berzah âleminde bulunurlar. Berzah büyük ve manevî bir âlemdir. Dindar olup cennetlik olanlar, berzah âleminde sevdikleri kimselerle ve iyi insanlarla görüşürler ve çok zevkli yaşarlar. Kıyamet kopunca Allah bütün ruhları haşir meydanında cesetleri ile diriltip toplayacaktır. Mülk Alemi: Bu dünya..(Her şeyin bir mülk, diğeri melekut, yâni bir dış, diğeri iç olmak üzere iki ciheti vardır. Mülk ciheti bazı şeylerde güzeldir, bazı şeylerde de çirkin görünür; âyinenin arka yüzü gibi. Melekut ciheti ise, her şeyde güzeldir ve şeffaftır. Ayinenin dış yüzü gibi. Öyle ise; çirkin görünen şeyin yaradılışı, çirkin değildir, güzeldir. Ve aynı zamanda o gibi çirkinlerin yaradılışı, mehasini ikmâl içindir. Öyle ise, çirkinin de bir nevi güzelliği vardır. Misal Alemi: Bir şeyin benzer hali. Benzer. Örnek. * Düş. Rüya. Her şeyin bezeri bulunan alem. Melekut Alemi: Tam bir hâkimiyyetle, Saltanat-ı İlâhiyyenin müessiriyyet ve idâresinin esrarı. Her şeyin kendi mertebesinde, o mertebeye münâsib ruhu, canı, hakikatı. Ruhlar âlemi. Ceberut Alemi: Azametin daha dâimîsi ve bâtınîsi. Büyüklük. Hâkimlik. Kudret, celadet. Fart-ı kibir ve azamet. Arş: Kürsü, taht, yüce makam. En yüksek gök. Allahın kudret ve saltanatının tecelli yeri. (Arş kâinatı kaplar. Allah'ın kudreti ve ilmi de herşeyi kaplar.) * Fevkiyyet, ulviyyet. * Arş-ı Alâ, Arş-ı Rahman, Arş-ı İlâhi, Arş-ı Yezdan, Felek-i Eflâk, Felek-i Atlâs, Felek-i Azâm gibi isimlerle Cenab-ı Hakkın izzet ve saltanatından kinaye olarak söylenir. (O.S) (... Arş: Zâhir, Bâtın, Evvel, Âhir isimlerinin halita ve karışığıdır. Bu halitada dahil olan İsm-i Zâhir itibarı ile Arş Mülk; kevn, Melekut olur. İsm-i Bâtın itibarı ile Arş, Melekut; kevn, Mülk olur. Demek Arşa ism-i Zâhir nazarı ile bakılırsa; kendisi zarf, Kevn de mazruf olur. İsm-i Bâtın gözü ile bakılırsa; kendisi mazruf, kevn zarf olur. Ve kezâ ism-i Evvel itibârı ile kevnin bidayetini içine alıyor. Ve ism-i Âhir itibarı ile kevnin nihâyetini içine alıyor. Demek Arş öyle bir halitadır ki, şu dört isimden aldığı hisseler ile kevn ve vücudun sağını, solunu, üstünü ve altını ihata etmiş olur. M.N.) Ali Oskan
Şiire anlam yüklemek te zordur ve anlam bütünlüğünü korumak daha da zor.....
Hele hele cinaslı ve anlamlı yazmak her kalemin harcı değildir..... Fakat sevgili dostum sen bir kaç beyitte zorlamalar olsa bile harika bir iş çıkartmışsın. Yürekten tebrikler dostum.......
Yürek imanlı, bilek azimli, kalem hünerli, elbet çok daha güzel eserler okuyacağız.........
Gönülden teşekkürler Ali Oskan.........
Emeğin karşılıksız kalmasın İNŞAALLAH Yüce dergahta...Gerçekten literatüre derin bir iz bırakmışsın Üstad..
alkışlıYORUM.....Hürmetle....1000+ANT
namık cem
TÜM YORUMLAR (5)