Cinarliktaki Gürgenden Şiiri - Seyfi Karaca

Eger beni avutan sey yürek mahkumlugu sandalina binip
Cekip suyun küreklerine sarilan nehirlerle dalgasina derya oldugum
Ask sarabiysa ictimse icmisimdir ki…
Ekin basaklarinda irgalanip savrulan yaz yellerinin yakasi yirtik bagri gibi
Serpildikce kendini dolu dizginlere veren deliligin ahbapligindan izini bulan topragin
Eger göcerken kanatlari güz vurgunlarina yaralanip aksam olan sevda kusunun
Evleri sakinligini yitirmis gürütüde bogusup bunalan sehirlere siginaksa kervan
Bir dal tuttum sahnisinde
Camdan bkip topragi sordum uzak cinarliktaki kavaklardan gürgenden
Sevgiliyi esip tütüyor diye hasretin ocagina sigindim
Ciceklere saldim cismi divane hane olani
Yüzün hafif alacabagli üzümlesmis asma salkimiydi sanki
Saibeli bütün oyunlardan ve sahteliklerden uzaktin
Bir de yolda kalan gözlerimdeydin her sokakta her cadde boyu
Akibetini askin adiyla anip
Sevincinde sarhosunda sevgiliye hatir sual eden
…sarmasikli pencere

Seyfi Karaca………….Eylül / 2002