Çınar’dan Geçmişe Sesleniş

Sen benim lise aşkım,biricik sevdiğimdin
Söylesene hiç mi; hiç mi beni sevmedin
Sırtımdan vurup beni,beni severken,ona evet dedin
İkili oynadın fark edemedim,eyy riyakar sevgilim

Ne güzel geçmişti günlerimiz seninle
Gururumu kırdın,alay mı ettin benimle
Boğuşuyorum,seni nasıl sevdim diye,kendimle
Sevmiştim ben seni hem de delice

Kazık atmak var mıydı,şu kahrolası dünyada sevene
Çok mu yakışıklıydı,çok mu güzeldi kalbi,ne gerek vardı beni üzmeye
Dilim varmıyor,seni çok sevmiştim,sana mutluluklar dilemeye
Aşkımı yok ettin,hem deseni sevdiğimi bile,bile

Sonunda başardım unutmayı,yeni bir sevgili buldum
Çok bağlandım,çok sevdim onu,ve de kendimi de
Tertemiz umutlar besledim ona,birazcıkta beğendim de
Vefasız çıktı o da; alıştım ben de terk edilmeye

Sevdik birbirimizi,yeniden aşkımız aklımıza düştü
O da gelip ben başkasıyla evleneceğim deyip; beni üzdü
Yalanlarına yalan ekleyip,gözünün önünde iplere düzdü
Çekip altımdan tabureyi,ipte sallanışımı süzdü

Her şeyi kafama takmaktan iş yapamaz oldum
O güzel ser’imi acı ve ızdıraplarla doldurdum
Her ikisine de,neden ben? diye bir soru sordum
Kaderdi dediler; ve halime gülüp,çekip gittiler

Bir türlü eve gitmek istemiyordum
Artık başkasını sevmem diyordum
Bütün yaşadıklarımı çözemiyor
Kendi kaderime isyan ediyordum

Çınar’dım ben çınar,kocaman devrilmeyen bir çınar
Zannetmeyin ki; bu Çınar hayattan çarçabuk bıkar
Umarım sizlerden iyisi,elbet bir gün karşıma çıkar
O zaman görürsünüz sizde,rabbim beni de mutlu kılar

10/11/2003
BÜRO
CUMA 15:50