Çınar Ağacı Şiiri - Sami Sefer Coşkun

Bir çınar yaprağının kopup toprağa düştüğü an,
Çınar ağacının ağladığını göremezsiniz.
Heybeti müsaade etmez ona,
O, hep onurlu ve vakurdur;
Kendisinin toprak olduğunu bilir.

Gölgesinde serinler Türk kavmi çınarın,
Benzetirler onları birbirlerine
Çabuk büyümez, asırlara meydan okur,
Belki de uzun boylu, kalın dallı,
Derin köklü olmasından.

Kalınlaşmış gövdesi subaşlarında, yol kenarlarında,
Park ve bahçelerde asırlarca yaşar.
Rengi yeşil, heybeti uludur,
Yurdumuzun birçok yöresinde bulunur,
Anıt gibi korunur.

Kozalakları ve yaprakları şifalıdır çınarın,
Hastalara ve yaralara derman olur;
Çınar; ününü Türk tarihinden alır.
Çınarsız Türk tarihi olursa,
İşte o zaman Türklük de çınar da
Boynu bükük, öksüz kalır.
Sami Sefer Coşkun