Çılgın Gibi Bağıralım Dostlar

Çılgınlar gibi bağıralım dostlara
Yahut ta dost sandığımız şahıslara
Gelin bir bardak çay ile sohbete
Koşun dost kalplerin dergâhına

Saman kâğıtta yazılsın şiirler
El ele versin dost yürekliler
Yanlış söz ile kırılmasın kalpler
Yapacak usta nerde diye derler

Sus yeri geldiğinde meclis içinde
Dinle, konuşan dost yüreklileri
Sohbet konuşmak değildir sadece
Sohbet yerinde dinlemesini bilmek

Akarsulara bırak âcizane yüreğini
Barut ile doldur dostsuz kalbini
Yak hatta o eski yalnız günlerini
Dostlara ses etme unuttum diye

Karadeniz misali çılgın kalbim dur
Dur ki anlatayım sana dostlarımı
Dur ki anlatayım sana can dediklerimi
Onlar olmazsa sen nasıl atarsın böyle

Bir ablam var canım bildiğim
Yüzünü görmeden boyun eğdiğim
Elini öpmeden saygı gösterdiğim
Bir ablam var işte dostum dediğim

Bir abim var biraz çılgın yaşayan
Sigara dumanını nefes gibi çeken
Dostluk için uykuyu feda eden
Bir abim var işte çılgın dediğim

Bir kardeşim var hayat sebebim
Yaşamıma can veren dediğim
Zaman ile onun için yarış verdiğim
Bir kardeşim var işte canımı verdiğim

İşte dostlar dediğimiz bunlar
Bize huzur verir her zaman onlar
Yaşama bizi bağlayanlardır onlar
Çılgınlar gibi dostluğumuzu bağıralım dostlar