seninle; her gece, ay ondördünde
onca karanlığın vebali kimde.
neyseki Eylül'de son buldu
vuslât oldu Ekim'de
tüm çiçekler özlem kokardı
baktığım güllerin gülüşü sendin
bizi böyle kimler kopardı
deme deme ha;
sebebi sendin..
yılları gün gün, günleri saat saat saydım
usandım sensizlikten kendimden caydım
yılana sarıldım;
bit yavşak talarmıydı beni,
sen olsaydın
dahası olmasın artık sensizliğin
çileme bir nihayet, özleme son
bu ömürde bir de biz olsun
gereksiz kalabalığa, boğucu yalnızĺığa son
Mehymet Ali Onay
23 Eylül 2017
Mehmet Ali OnayKayıt Tarihi : 27.9.2017 02:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Ali Onay](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/09/27/cileme-bir-nihayet.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!