Çileli Hayat Şiiri - Bülent Albayrak

Çileli Hayat
Hayatının başında bir başına kaldı,
İstanbul artık ona dardı
Allahtan iki çocuğu vardı.
Lakin geçim korkusu onu sardı.

İlk hafta konu komşu baktı,
Sonra herkes bıraktı.
Baba evi uzaktı.
Gözyaşı gizli gizli içine aktı.

Derken evinin kapısı çaldı
Kapının önünde bir bey vardı
Dedi ‘kızım yapacağım hayır vardı’
Mahalleli çocuklar bey’in etrafını sardı.

İki,üç saat geçti.
Bir pikap yoksul ailenin kapısını seçti.
Buzdolabı ve koliler indi.
Anne ve çocuklar sevindi.

Anne yeniden hayat daldı.
Silmek için bir, iki merdiven işi aldı.
Gayretle devam ederken hayat
Mahalleyi sardı feryat.

Artık oğlunun biri yoktu.
Rahmetlinin ızdırabı çoktu.
Derdinin dermanı yoktu.
Ne zaman sorsan toktu.

Karacahmeti mesken tuttu.
Küçük oğlunu unuttu.
Senelerce yas tuttu
İnsana yaşama bağlayan umuttu.

Seneler sonra evlendi
Yeri geldi eğlendi
Yeri geldi hüzünlendi
Yardım etmeyi severdi.

Dertler çok yıprattı
Tansiyonu, şekeri fırlattı.
Her anı ızdıraptı.
Doktorlara göre ameliyat şarttı.

Aile ameliyat kararı aldı
Kadıncağız narkozla daldı.
11 gün yoğun bakımda kaldı
Sonra caminin yolunu aldı.
Rahmetli evinin önünden savuştu
Sonunda kocasına ve oğluna kavuştu.
Geride kalanlar ise dualar,helvalar
Neticede bu hayat insanı oyalar.

Bülent Albayrak