Çileli Geçti Hayatım Şiiri - Sezgin Okulmuş

ÇİLELİ GEÇTİ HAYATIM

Ufaktan ağlardım hep gizlice, kimseler duymasın diye,
Yaslardım sırtımı bir ağaca, dikerdim gözlerimi semaya,
Gecenin sessiz karanlığında yarını düşünürdüm,
Ve sabah olmadan kuşların cıvıl cıvıl sesleriyle uyanırdım.

Yağan yağmuru pencereden seyretmeyi çok severdim,
Seyrederdim saatlerce, kafam rahatlardı, boşalırdı beynim,
Sanki hiç yorulmamış, hiç usanmamış gibi hissederdim kendimi,
Ve tahta sedirin üzerinde en güzel uykuya dalardım, mışıl mışıl.

Bazen bir çift göz uyandırırdı beni, dalıp kaldığım yerde,
Bazen ufaktan esen hafif bir rüzgarın salladığı,
Yaşlı ağacın yeşil dallarından kudret bulurdum kendime,
İçimde yaşadığım, yüreğimde taşıdığım hiç kimseler bilmeden.

Daha önce hiç görmediğim rüyaları görürdüm,
Gecenin ayazı bölerdi rüyalarımı, bir ona kızardım,
Rüya da olsa, yine güzeldi her şey,
Yaşamak lazım rüya da olsa, güzellikleri.

Bir uyanırsın yine o kalabalık şehir,
Yine o yalnızlık öyküsünün, hüzünlü aktörü,
O kalabalığın tam göbeğinde kendini araman ne tuhaf,
Ne tuhaf kalabalık insanların içinde kendini araman.

Belki dü şeş, belki pencü se, belki de hep yek,
Yuvarladı işte beni böyle hayat, nasıl düşsem öyle kalmadım,
Düştüğüm yerde,
İçimdeki sönmeyen duygular, bitmemiş sevgiler,
Özlem duyduğum her şeye, inat.

Yılların ve hayatın yorgunluğu hiç çıkmazken içimde,
Yüreğimin yorgun, bedenimin bitkin düşmediğini gördüm,
Yıllar birbirini kovalamış, yaşam kavgası diyar diyar dolaştırmış,
Ve bir zar gibi nasıl düşeceğimi bilmeden hiçbir zaman.

Sezgin OKULMUŞ
15 Ocak 1999