mevsim duru
yürek çilegâhı kıtlık,
eksilir insanın kumaşı
dikişlerinden sökülür..
omzuna değiyor elim
kuyruğunu bırakıyor harfler.
imgelerinden öpsem
çoğalır mı o tutuk özün?
ezber bozar bu sözsüzlük
kırar dilin zemberiğini..
ne vakit sus yuttu
bu ademoğlu, bu havva kızı?
ne vakit kanat kırdı
masumiyet dergahı?
gölge kuyusu hep gözlerin feri
bu bakışlar vuslatın zincir teri
devinimsiz hep bu boyun büküşler
bu sineler mahşer yeri..
söyle adem,
kim bu sesinin kıyısında fısıldayan?
söyle havva,
eğilen bu kaburganın
kıyamı kime?.......⚘
.....özlem/
temmuz/yirmi dokuz
Kayıt Tarihi : 29.7.2025 23:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)