Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Cok çok güzel olmuş adeta duygu ar hüzünler sevdalar harmanlanmış sayfanızda her şeye rağmen tebrikler bu güzel şiire puan vermemek olur mu okeyli tampuan selamlar
Âşık kin nefreti gönlünden siler,
Gece gündüz Hak’tan yârini diler,
Lal olsun yârini anmayan diller
Çile kadehini doldur sevdiğim.
HARİKASIN CANIM ÇOK ETKİLEYİCİ VE DUYĞU YÜKLÜ BİR ŞİİR . KALBİNİN SEVGİSİ HER ZAMAN YÜCE OLSUN CANIM.TAM PUAN SEVGİYLE
ŞİİRİN BAŞLIĞI
'ÇİLE KADEHİNİ' ŞEKLİNDE OLMASI GEREKMİYOR MU?
Kimi evvel demiş kimi de zahir,
Âşıklar tarihi evvel –i ahir,
Yârin Zühre’siyim yârim de Tahir,
Çile kadehini doldur sevdiğim.
ŞİİRİN GÜZELLİĞİNE,
FİNAL KITASI DAHA BÜYÜK BİR ANLAM KATMIŞ.
KUTLARIM DUYGULARINI,
NİCE PAYLAŞIMLARA DOĞRYU.
SELÂMLARIMLA.
NECATİ OCAKCI
ANTALYA
sevgi ve özlem adına gerek içerik ve gerekse biçim bakımından hüzün yüklü zarif yüreğinizin sesi olan güzel çalışmanızı beğenerek okudum.. çok çok güzeldi..
kutlarım saygın kaleminizi ve sevgi dolu yüreğinizi..tam puan 10.
akçaydan selam ve saygılarımla.
İbrahim Yılmaz
NOT: wep sitem:
www.atlassiir.com
Feride hanım çok güzel şiirdi teknik olarakta
içerik olarakta yazan kalemi ve sevgi dolu yüreği tebrik ederim en kalbi selamlarımla tam puan
Âşık kin nefreti gönlünden siler,
Gece gündüz Hak’tan yârini diler,
Lal olsun yârini anmayan diller
Çile kadehini doldur sevdiğim.
Tek kelimeyle harika Allah yolunu açık etsin severek okudum +10 benden
Seven gönül, saran koldur sevdiğim
Aşk dolambaçlı çileli yoldur sevdiğim
Gel bekletme vuslatı buldur sevdiğim
İçelim çile kadehini doldur sevdiğim
Sayın Bektaş,
Şiir yaratılan esinlerin oluşturduğu bir sağanak, sevgiliye sunulan sözlerin en güzeli, insan olarak yaşamın vazgeçilmez temelidir. Sevginin ulaşılmazı, içselliğimizin tutarlılığı, ruhumuzun arınmışlığıdır şiir...Konusu ne olursa olsun güzellin estetik duyumunu sunarken ruhumuz ve yaşam gücümüz çoşkun bir atılımın peşine takılır... Sevmek ve yaşamak ne kadar güzeldir!... Tam Punan + Ant... Başarılar dilerim.
Kuru ekmek yesek bal olsun bize
Karlı yüce dağlar yol olsun bize
Ben seni sevmişim ne hacet söze
Çile kadehini doldur sevdiğim..Mehmet Kındap
Harika şiiri saygılarımla kutluyorum
Zulüm etse yine o yari seçerim,
Yar zehir sunsa bal diye içerim,
Dalımda solmam gül olur açarım
Çile kadehini doldur sevdiğim.
Kimi evvel demiş kimi de zahir,
Âşıklar tarihi evvel –i ahir,
Yârin Zühre’siyim yârim de Tahir,
Çile kadehini doldur sevdiğim.
Uyum içinde açık ve net ifadelele güzel bir şiir okuyup keyf aldım.Ellerinize sağlık..Sevgiyle..
çile kadehi hiç boş kalmaz, dolduruldukça akar gider. yüreğinize sağlık, kaleminiz daim olsun.
sevgi ve selamlarımla.
Bu şiir ile ilgili 42 tane yorum bulunmakta