Çile Çeken Benim Şiiri - Ömer Dede Kılıç

ÇİLE ÇEKEN BENİM.

Hapishanenin yolları topraklı, taşlı,
Anam yok, kardeşimin gözleri yaşlı,
Çile çeken benim, neden çatık kaşlı,
Cananım hastadır, kararları üç başlı,

Biri anası, kahrolası ocak karası,
Diğeri kendisi, açtı gönül yarası,
Değmeyin yarama evlatlar,
Vermem size bir daha akıl parası.

Dostlarım duymadı, kulakları çınlasa.
Anam yok ki dertlerimi bir bir dinlese,
Düşünceli ablam yok ki beni bir anlasa,
Ah! Kayınvalidem dertten inim inim inlese.

Biri anası, kahrolası ocak karası,
Diğeri kendisi, açtı gönül yarası,
Değmeyin yarama evlatlar,
Vermem size bir daha akıl parası.

İnsanlık ölmüş, herkes olmuş iyi gün dostu.
Para varken, dost çoktu yaşamak çok hoştu,
Hangi kapıyı çalsam kapattılar gerisi boştu,
Yine yaramı sarmaya garip guraba koştu.

Biri anası, kahrolası ocak karası,
Diğeri kendisi, açtı gönül yarası,
Değmeyin yarama evlatlar,
Vermem size bir daha akıl parası.

Yalnızlık kaderimmiş, gidiyorum gündüz gece,
Canlarım dediklerim neden sırt çevirip gittiler,
Yarap bu nasıl bir sınavmiş,çok zor bir bilmece,
Ah! Sevdiklerim, arkadan hançer vurup gittiler.

Biri anası, kahrolası ocak karası,
Diğeri kendisi, açtı gönül yarası,
Değmeyin yarama evlatlar,
Vermem size bir daha akıl parası.

Unutulur mu evlatlarla geçen günler,
Hiç olur mu davulsuz, zurnasız düğünler,
Bahçemde yine açar mı kırmızı güller,
Gülsüz bahçemde öter mi garip bülbüller,

Biri anası, kahrolası ocak karası,
Diğeri kendisi, açtı gönül yarası,
Değmeyin yarama evlatlar,
Vermem size bir daha akıl parası.
10.10.2018 Ömer Kılıç