sessizce
yürüdüm şehrin ortasında
biraz hüzün
biraz özlem
biraz da acı vardı sanki içimde.
sorguladım kendi kendimi
düşünürsün kalem yazmaz
konuşursun susan olmaz
sorgusuz sualsiz mahkum eder hayat seni kendine.
karanlık gecelere mahkum ettiğin hayat
güneş doğsun diye istasyon köşelerinde
ve o toprağa gömülü sessizliğini yüreğine gömen
düşündüklerim canlanır bir gün ve ben konuşurum o zaman
suskunluğum kaybolur diye beklersin yanıltır hayat seni üzülürsün.
bağrımda gizlenen sadece dokunuşum ve gözyaşım
yeri geldiğinde dik yürümeyi de biliriz
ölmeyi de.
zincire vurursun bedeni
gülümser sana inat.
zanedersin mutluyum
hayatı zehir eder sana.
dökülür düşler ruhun derinliğine
yana çeker menzili
sonu ölüm çile bülbülüm çile...
18/05/2012
Hüseyin YANMAZ
Kayıt Tarihi : 21.5.2012 21:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
çok çok güzel bir şiirdi
akıcılığı ve duygusallığı harikaydı
tebriklerimle efendim
kaleminiz daim olsun
sevgi ve huzurla kalın
Tebrikler emeğine, yüreğine.
TÜM YORUMLAR (2)