Çile-2 Şiiri - Mehmet Cıngır

Göklerden yağınca ateş, bir adam
Sardı aşk gibi kalbine çileyi.
Saplansa da yüreğine kırık cam,
Koştu alıp koltuğuna kelleyi.

Vurunca omzuma dağın gölgesi
Damlardı gözlerimden bir fırtına
Bir deli dervişin çilehanesi
Yüklenir mi karıncanın sırtına?

Mavi gökler dikenli,yollar bomboş
Yakarken ruhum yeşil denizleri
Gözlerim bir kahverengiyle sarhoş
Ne söyledi gözlerime gözleri?

Baldıran zehrini tattım ben aşkın
Parçaladı ruhumun aynasını
Deryalardan gelen azgın bir taşkın
Islattı hayalimin rüyasını.

Yıkıldı başıma gökyüzü,dehşet!
Ve değişti aklımın yörüngesi,
Bu nasıl bir tufan Allah’ım,medet!
Bozuldu yıkık dünyamın dengesi.

Geceyle sabahın sır noktasında
İnletti müzzinler her minareyi
Sakındılar gecenin ortasında
Mendiller kor gözlerimden çareyi.

Sallandı yer gök,çatırdadı tavan
Duydu bunu masum bulutlar bile.
Yol gösterdi bir akrebe yelkovan
Düşler yetim… Çileden çıktı çile.